Miltvuur wordt normaal gesproken via dieren (o.a. koeien, schapen en geiten) overgebracht op de mens.
Miltvuursporen (= miltvuurbacterie in rusttoestand) kunnen soms tientallen jaren overleven in besmette dierlijke producten, zoals wol, of in de grond.

Mogelijke vormen van miltvuur:
- huid-miltvuur (= Bacillus anthracis)
- long miltvuur (= Anthrax pulmonalis)
- darm-miltvuur (= Anthrax intestinalis).

Mogelijke verschijnselen (o.a.)
Eerste verschijnselen (ca. 12 uur tot 5 dagen na besmetting):
- huid-miltvuur: o.a. groeiende roodbruine bult met sterk opgezwollen randen, die eerst verhardt en daarna overgaat in een blaar. Na openspringen van de blaar wordt een heldere vloeistof afgescheiden en ontstaat ter plekke een zwarte korst. Afhankelijk van de plaats van de bult kunnen lymfeklieren in de buurt van de bult opzwellen. De patiënt kan zich ziek voelen, waarbij zich griep-achtige klachten (hoofdpijn, spierpijn, koorts, misselijkheid en braken) voordoen.
- long-miltvuur: o.a. griep-achtige klachten, zoals hoofdpijn, spierpijn, koorts, misselijkheid en braken. Toename van de koorts; na enkele dagen ernstige dagen ademhalingsproblemen, gevolgd door shock en bewusteloosheid. Ook zijn herseninfecties mogelijk.
- darm-miltvuur: o.a. ernstige bloedingen en weefselbeschadigingen.

Oorzaaak
Besmetting van de huid via huidwondjes, de longen door inademing van miltvuursporen of het maagdarm-kanaal door het eten van besmet vlees.

Mogelijke behandelingen (o.a.)
- antibiotica: hoge doseringen van o.a. penicilline G, quinolonen, zoals ciprofloxacine en tetracyclinen, zoals doxycycline. NB. De behandeling met antibiotica moet zo snel mogelijk na de miltvuur-besmetting worden begonnen.
- corticosteroïden worden soms gebruikt om de ontstekingsreactie te onderdrukken.

veel gestelde vragen over miltvuur

Terug naar infecties met bacteriën