Een verhoogd calciumgehalte in de urine is vaak het gevolg van een overmatige opname van calcium (= 'kalk') uit het voedsel of een overmatige afgifte van calcium door het botweefsel. Vaak is dan ook het calciumgehalte van het bloed verhoogd (= hyper-calciëmie).

Mogelijke verschijnselen (o.a.)
Niergruis of nierstenen. Wanneer tevens sprake van verhoogd calcium in het bloed, doen zich mogelijk ook de daarbij behorende verschijnselen voor (o.a. verwardheid, gebrek aan eetlust, buikpijn, spierpijn en gevoel van zwakte).

Mogelijke oorzaken (o.a.)
Gewrichtsontstekingen (= artritis) waarbij calcium aan het bot onttrokken wordt (= bot-resorptie), toename van de bijschildklierfunctie (= hyperparathyroïdie) en kanker van het bind- en vaatweefsel (= sarcoom).
Als de oorzaak niet bekend is, wordt van idiopathische (= primaire of essentiële) hyper-calciurie gesproken.

Mogelijke behandeling (o.a.): medicijnen (klik hieronder)

zie ook:
- nierstenen
- verhoogd calcium in bloed (= hyper-calciëmie)

Terug naar water/elektrolyt-huishouding