In een feuilleton van 6 artikelen vertellen wij de persoonlijke, aangrijpende en hartverwarmende ervaringen van een (thuis)verpleegkundige. Vandaag een verhaal van Yvonne Erduran.

“Seksualiteit houdt nooit op.” Ook niet op oudere leeftijd, volgens verpleegkundige Yvonne Erduran (51). “Ik kijk er niet meer vreemd van op, in mijn werk kom ik het weleens tegen”, verklaart Erduran. Maar dat het soms ongemakkelijke momenten oplevert, kan ze niet ontkennen.

Een prille liefde ontstond toen een nieuwe bewoonster van 85 jaar de zorgvilla introk waar Erduran werkzaam is als verpleegkundige. “Ik zag de sfeer in het huis veranderen vanaf het moment dat ze de villa binnenkwam”, vertelt Erduran. “De vier mannelijke bewoners waren direct gecharmeerd door haar slanke postuur en dat mooie gezicht. Ze gedroegen zich als haantjes.”

Liefdesverklaring

De mannen deden hun best een plekje naast haar te veroveren tijdens het koffie-uurtje. Maar slechts één van de mannen, een voormalig arts, trok de stoute schoenen aan en verklaarde haar de liefde. “Mevrouw was slechtziend, dus ze kon alleen afgaan op zijn stem. Hij is een dominante, maar zorgzame en galante man. Hij schuift haar stoel aan en opent de deuren voor haar. Twee weken na zijn liefdesverklaring, beantwoordde de bewoonster zijn liefde. Ik zag haar opbloeien.” En zo werd Erduran toeschouwer van een prille liefdesrelatie tussen twee bejaarde mensen.   

Passie en seks

“De bewoonster kwam blijmoedig naar me toe en zei: ‘Yvonne, ik heb vlinders!’. Ze stond zelf versteld van haar verliefdheid op de leeftijd.” De bewoonster kwam eerder uit een slecht huwelijk. Na de dood van haar man verhuisde ze van Indonesië terug naar Amsterdam. Daar was ze erg eenzaam. In dertien jaar tijd ontving ze nauwelijks bezoek. “Dat ze nu, in deze villa, na vier maanden tijd een hevige verliefdheid mocht ervaren, vond ze verwonderlijk.” Passie en seks spelen nog een grote rol bij het stel bejaarden. In beide appartementen staat daarom een tweepersoonsbed, geschonken door de kinderen van de man. “Soms als ik aanbel, horen ze me niet eens. Als ik ze op bed aantref, verlaat ik met schaamrood op mijn kaken het appartement”, lacht Erduran.   

Eenzaamheid

De liefde heeft wel wat teweeggebracht in het huis. “Een andere mannelijke bewoner was net op vakantie toen de liefde tussen de twee opbloeide. Hij mopperde later ‘was ik maar niet naar Frankrijk gegaan’, want zijn kansen waren nu verkeken. Hij woonde hier al jaren en vrouwen waren nooit onderwerp van gesprek.” Dus vroeg Erduran hem of er niet een andere vrouw tussen de 21 vrouwelijke bewoners zat die hij interessant vond. “Dit leidde ertoe dat hij nu regelmatig bij een dame op de thee gaat”, vertelt Erduran. “Het hoeft helemaal niet uit te monden in een relatie. Zolang de bewoners zich maar niet eenzaam of buitengesloten voelen. Ik zie het als één van mijn taken om eenzaamheid te voorkomen.” In de villa ontbijten en dineren de bewoners altijd samen. Alhoewel dit zorgt voor intensief contact onder de bewoners, verbaast het Erduran hoe erg ouderen in zichzelf gekeerd kunnen zijn. “Ze zoeken elkaar buiten de gezamenlijke momenten nauwelijks op. De behoefte aan sociale omgang neemt af, de kinderen worden het belangrijkst.”

Mooiste gebeurtenis

Ouderen laten volgens Erduran minder het achterste van hun toch zien. Hoe de relatie bij de andere vrouwen in het huis valt, weet ze naar eigen zeggen niet. “Sommigen zien het wellicht als ontrouw ten opzichte van een overleden levenspartner.” Maar ze heeft ook mogen ervaren dat ouderen zich soms tóch nog kunnen openstellen voor nieuwe contacten. “Én zelfs een pure liefdesrelatie. Echte liefde op hoogbejaarde leeftijd, dat kun je toch iedereen. Na vier jaar is het nog altijd geweldig om te zien hoe verliefd dit koppel is. Het is één van de mooiste gebeurtenissen uit mijn werk.”