Psychische aandoeningen waarbij persoonlijke identiteit, herinneringen, gevoelens, waarnemingen en/of ideeën zijn gescheiden van het bewustzijn en niet uit eigen wil kunnen worden opgeroepen of ervaren. Ze zijn als het ware ontkoppelt (= dissociatie), zodat de patiënt er geen vrije beschikking meer over heeft.
Dissociatie is ook een normaal verschijnsel, bijvoorbeeld na geestelijke afwezigheid ('in beslag genomen zijn'), praten of telefoneren tijdens autorijden, hevige stress, etc., kan men zich soms bepaalde gebeurtenissen niet meer herinneren. Indien dit zo ernstig wordt dat het normale functioneren wordt verstoord, spreekt men van van een dissociatieve aandoening.

Dissociatieve aandoeningen worden onderverdeeld in:
- dissociatieve amnesie of geheugenverlies
- dissociatieve fugue of vlucht
- dissociatieve identiteitsstoornis of dubbele identiteit
- de-personalisatie-stoornis of vervreemding

De belangrijkste oorzaak is hevige stress, bijvoorbeeld na een ernstig ongeluk, overlijden van een dierbare, ramp, oorlog of grote innerlijke spanningen.

Terug naar psychische aandoeningen